සෙල්වකුමාර්...

කාලෙකට පස්සෙ ලියන අලුත් පෝස්ට් එක. ලියන්න දේවල් කොයි තරම් හිතට ආවත් කාලයත් එක්ක ප්‍රශ්න හන්දා ලියන එක පරක්කු උනා. ඒකටම හරියන නිදි මත. 
හරි, දැන් මතෘකාවට එමු. 
ප්‍රධාන චරිතය මම දැනට අවසාන වසරෙ පර්යේෂණය කරන ආයතනයෙ සේවය කරන නිලධාරියෙක්. නම සෙල්වකුමාර්. අපි මුලින් නම් කිව්වෙ K.M. කියලයි.  ආ.. කියන්න බැරි උනානෙ මමයි මගේ යාලුවයි මෙතනට ආපු දවස් කීපයේම කලේ කට්ටිය අඳුනා ගන්න එක.ඒ හන්දා වැඩ කරන හැමෝටම අපේ බාසවෙන් කාඩ් ටිකක් දැම්මා.දානකොට එච්චරම කැත කාඩ් දැම්මෙත් නෑ ඉතින්, හොඳ නෑ නෙ. සමහර විට සත්තුන්ගෙ විද්‍යාත්මක නමක කොටසක් හරි වනගත පූර්වජයෙකුගෙ නමක් වගේ එකක් දැම්මා එච්චරයි.
එක එක්කෙනාගේ හැසිරීම, බාහිර ගති ලක්ෂණ වගේ දේවල් බලලා තමයි ඒ අයව වෙන් කරල අඳුනා ගත්තෙ. ඔහොම යනකොට අපේ මේ කතා නායකයාට නම දාන එක බොහෝම ලේසි උනා. එයාගෙ කන් දෙකම පිරෙන්න රෝම. අපිත් ඉතින් කෙලින්ම 'කනේ මයිලා' කියලා කියන්න බැරි හන්දාK.M කිව්වා. 

සෙල්වකුමාර් කියන්නේ අවුරුදු 28ක් රාජ්‍ය සේවයේ හිටපු සේවකයෙක්. කෘෂිකර්ම පර්යේෂකයෙක්,ඩිප්ලොමාධාරියෙක්. ලංකාවෙ කෘෂිකර්මාන්තය ගැන තියෙන දැනුම පුදුමයි. උඩරට, පහතරට එළවලු ගැන එහෙම නොදන්නා දෙයක් නෑ. ඊට අමතරව මෙයා ගොඩාක් වැඩ කරලා තියන්නෙ බීජ වල පැලවීම, සුප්තතාව සෙවීම වගේ දේවල් එක්ක.
කොයි තරම් දැනුමක් තිබුනත් පොඩ්ඩක් වත් ආඩම්බර නැතිකම හන්දයි මම මේක ලියන්න තෝරාගත්තෙත්. ගොඩක් මිනිස්සු ලඟ තියෙන ලොකුකම මේ මනුස්සයාගෙ අහලකවත් නෑ. සමහර විට මටත් වැඩ වලට උදවු කරනවා. අහන ඕනෙම දෙයක් තේරෙන විදියට කියලා දෙනවා. ලංකාවෙ කෘෂිකර්මාන්තයට වෙලා තියන දේ පියවරෙන් පියවරට මේ මනුස්සයා විස්තර කරනවා. තමන්ගෙ අද්දැකීම් අනිත් අයත් එක්ක බෙදා ගන්න හරිම කැමති, විනෝදයට බර මනුස්සයෙක්.
අපිට හම්බවෙන බහුතරයක් කුහක මිනිස්සු අතරේ මට හමබ වුණු බොහොම හොඳ මනුස්සයෙක්.


දැන් වගේ නෙවෙයිලු, ඒකාලෙ කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව දියාරු වෙච්ච ආයතනයක් නෙවෙයිලු. ඒකනිසාම මෙයාටත් නෙදර්ලන්තය, ඉන්දියාව, ඊජිප්තුව වගේ රටවල තිබුණු වැඩසටහන් වලට සහභාගි වෙන්න අවස්ථාව ලැබිල තියෙනවා.
ලංකාවෙ ඕනෙම පලාතක දේශගුන රටාව, ඒකට අනුව වගාකරන විදිය, වගා කරන කාලය හරි අපූරුවට විස්තර කරනවා. හැබැයි පොඩි අවුලකට තියන්නෙ වැඩක් නැති උන වෙලාවට පොඩි නින්දක් දාන එක තමයි. ඒත් කාටවත් ඒක හොයන්න බෑ, ලඟටම ඇවිත් ඇස් දෙක දිහා බැලුවොත් විතරයි පේන්නෙ.
ඇත්තටම මේවගේ මිනිස්සුන්ගෙන් ගන්න අද්දැකීම් එක්ක තව ගොඩක් දේවල් කරන්න අපේ රටේ වගකිවයුතු ආයතන උනන්දු වෙන්න ඕනෙ. ඒවානම් ඉතින් කොහොම කෙරෙයිද දන්නෙ නෑ. කොහොම නමුත් සෙල්වකුමාර් (K.M) මහත්තයාට දීර්ගායූ වේවා! කියලා පෝස්ට් එක නවත්තනවා. ගිහින් එන්නම්.

හැබැයි, මම මේක ලියනවා කියල එයා දන්නෙ නෑ. බ්ලොග් කියන්නෙ මොකක්ද කියලවත් ඒ මනුස්සයා දන්නෙ නෑ.